Anne-Claire van den Elshout

Niet alleen maakte Anne-Claire als kind al beelden uit klei en serpentijn, haar moeder nam haar steevast mee naar alle musea. Niet vreemd dat ze als elfjarig meisje tijdens een vakantie in Rome al werd getroffen door Michelangelo’s Madonna met kind. De zachte uitstraling van het gezicht van de Madonna maakte in haar ogen het harde en koude marmer levend.

Ook de vakken Latijn en Grieks op het gymnasium, waren een goede voedingsbodem voor haar interesse in kunst. Toch koos Anne-Claire voor een universitaire studie Civiel Recht in plaats van de kunstacademie. Een baan die zekerheid bood, bij een Amsterdams advocatenkantoor, volgde.

In de avonduren fietste zij van de Zuidas naar de kunstacademie om haar vingers in de klei te zetten. De combinatie ‘kunst creëren’ en ‘juridisch advies’ bleek echter niet verenigbaar. Na vijf jaar advocatuur ging het roer om. In 2002 verruilde Anne-Claire de Amsterdamse grachten voor de bergen van Carrara.

 

Diverse leerscholen

Na nog geen drie weken doorgebracht te hebben in Pietrasanta (Italië) waande Anne-Claire zich al in het Paradijs: het witte marmer -vijfhonderd jaar eerder ontdekt door Michelangelo- had zijn magische uitwerking niet verloren: betoverd door het Toscaanse licht en onder het toeziend oog van haar ‘Maestro’ kunstenaar Elisa Corsini en de vele getalenteerde handwerkslieden zette zij de beitel in de harde steen en leerde zo haar eigen stijl te verfijnen en vorm te geven aan haar impressies.

Haar talent werd ontdekt door een art consultant uit Hongkong die voor een expositie in Macau naar naar Pietrasanta was afgereisd om kunst te verzamelen. Daarmee raakte haar carrière in een stroomversnelling.

Inspiratie door verwondering

Veel van Anne-Claire’s kunst is een uiting van ervaringen en indrukken die ze gedurende haar leven heeft opgedaan. Haar werk is abstract en voornamelijk geïnspireerd op organische en vrouwelijke vormen. Ze vertellen het verhaal van verwondering. Verwondering over vormen in de natuur maar ook verwondering over de dynamiek van ruimte, hoe deze aan verandering onderhevig is en hoe wij daar als mens mee omgaan.

De energie die voortvloeit uit Anne-Claire’s verwondering is de basis van haar kunstobjecten. “Ik probeer mijn energie volledig over te brengen op het beeld dat ik creëer”. Met haar beeldende kunst wil Anne-Claire de toeschouwer raken, zijn verbeeldingskracht stimuleren en hem aanmoedigen de ruimte om zich heen te blijven onderzoeken.

Materiaalperceptie

Verwondering ervaart de kijker van haar werk. Het materiaalgebruik en de grootte van een kunstwerk zijn volgens Anne-Claire bepalend: dezelfde vorm, vervaardigd in brons, kan een geheel andere impact hebben dan wanneer hij uit een blok marmer wordt gehouwen.

Anne-Claire werkt veel en graag met marmer en brons, maar is klei voor haar essentieel. Door haar kneedbaarheid neemt klei makkelijk en snel de vorm aan die vanuit haar binnenste opwelt. “Mijn buik is een soort tweede brein dat opgedane indrukken en emoties via mijn vingers tot leven brengt,” aldus Anne-Claire.