Imposante bronzen dieren

‘Ik denk wel eens, ik moet wel als kunstenaar zijn geboren. Het zat al zo heel jong in mij’, aldus de kunstenaar Anthon Hoornweg zelf. Ook zijn passie voor vogels en met name kauwtjes en uilen was er al van jongs af aan.

Geïnspireerd door de buurman van zijn grootouders, beeldend kunstenaar Ru de Gier, begon Anthon Hoornweg als klein jongetje te boetseren met de zeeklei van de Hoogvlietse Dorpsdijk, welke plaats moest maken voor een nieuw centrum.

Zo had Anthon, tijdens zijn studie aan de Rotterdamse Kunstacademie, al veel geëxperimenteerd met bronsgieten in het atelier van Ru de Gier. Vervolgens heeft Anthon ruim 49 jaar brons in eigen beheer gegoten.

Zijn passie voor uilen bracht hem zelfs naar Engeland naar de World Owl Trust (W.O.T.), ondergebracht in het Muncaster Castle in Ravenglass. Hier boetseerde Anthon en-plein-air uilen uit het uilencentrum. Dit leverde hem een publicatie in de lokale media op.

Imposante Minotauruskoppen

Naast uilen, zijn ook de imposante bronzen Minotauruskoppen kenmerkend voor het werk van de beeldende kunstenaar. Zoals bekend komt de Minotaurus, half mens, half stier, voort
uit de Griekse Mythologie en speelt het verhaal van de Minotaurus zich af op Kreta, dat vanuit Egypte als bakermat wordt gezien voor de Europese cultuur.

Hoornweg’s Minotaurussen zijn omwikkeld met bandages die herinneren aan mummies uit de Oudheid. De temperamentvolle Minotauruskoppen zijn als autonoom beeld zelfs internationaal opgemerkt. Al meer dan twintig jaar zijn de koppen inmiddels het symbool van het prestigieuze Prix Europe dat jaarlijks in Berlijn de beste televisie-, radio- en mediaproducties onderscheidt. De vijftien winnaars worden gehonoreerd met een authentiek bronsplastiek van de Minotaurus kop. Onder de gelukkigen bevinden zich beroemde namen als Sir David Attenburough (Britse producent van bekroonde natuurdocumentaires en natuuronderzoeker) en Ingolf Gabold (Deense regisseur van series als The Bridge en Borgen).

Sinistere ruïnes

Nieuw werk van Anthon Hoornweg is geïnspireerd op ruïnes uit het Romeinse Rijk. Net als de mummies herinneren ze de kijker aan de vergankelijkheid van de tijd en het menselijk bestaan. De in brons vervaardigde bouwwerken, voorzien van veel verfijnde details, hebben een bovennatuurlijke uitstraling. Mede door de verschillende kleurschakeringen wordt een sinistere onwerkelijkheid opgeroepen.